საყვარლის საფლავს ვეძებდი,ვერ ვნახე

საყვარლის საფლავს ვეძებდი,ვერ ვნახე!.. დაკარგულიყო!..გულამოსკვნილი ვჩიოდი:，„სადა ხარ, ჩემო სულიკო?!“，გულამოსკვნილი ვჩიოდი:，„სადა ხარ, ჩემო სულიკო?!“，ეკალში ვარდი შევნიშნე,ობლად რომ ამოსულიყო,გულის ფანცქალით ვკითხავდი:，„შენ ხომ არა ხარ სულიკო?!“，გულის ფანცქალით ვკითხავდი:，„შენ ხომ არა ხარ სულიკო?!“，სულგანაბული ბულბული，ფოთლებში მიმალულიყო,მივეხმატკბილე ჩიტუნას:，„შენ ხომ არა ხარ სულიკო?!“，მივეხმატკბილე ჩიტუნას:，„შენ ხომ არა ხარ სულიკო?!“，შეიფრთქიალა მგოსანმა,ყვავილს ნისკარტი შეახო,ჩაიკვნეს-ჩაიჭიკჭიკა,თითქოს სთქვა: „დიახ, დიახო!“，ჩაიკვნეს-ჩაიჭიკჭიკა,თითქოს სთქვა: „დიახ, დიახო!“，„ეგ არის, რასაც ეძებდი,მორჩი და მოისვენეო!დღე დაიღამე აწ ტკბილად，და ღამე გაითენეო!დღე დაიღამე აწ ტკბილად，და ღამე გაითენეო。